Dalam
waktu ekonomi yang tidak menentu ini perniagaan makanan dan gunting
rambut adalah perniagaan yang sesuai dijalankan. Malah perniagaan
makanan boleh dilakukan selepas waktu kerja bagi mengubah corak hidup
dan ekonomi diri.
Namun
untuk mendapatkan lesen di kawasan-kawasan tertentu agar sukar
disebabkan kerenah birokrasi Pihak Berkuasa Tempatan. Justeru para
peniaga terpaksa berdepan dengan Pihak Berkuasa Tempatan (PBT)
yang tidak membenarkan perniagaan dijalankan di kawasan-kawasan yang
bukan diwartakan sebagai tempat berniaga yag dilesenkan.
Peniaga-peniaga
jalanan ini bukan untung banyak seperti peniaga 'Lendir', peniaga
judi, namun peniaga jalanan inilah yang menjadi sasaran Penguatkuasa
PBT yang menerima arahan dariphka atasan mereka.
Peniaga
jalanan ini dilihat sebagai pencacat pemandangan kerana mengunakan
khemah-khemah usang degan meja dan dapur masak atau barangan yang
tidak tersusun rapi. Tapi inilah hakikat peniaga jalanan yang kais
pagi makan pagi, kais petang makan petang, kais malam makan malam.
Mana
mungkin boleh dibandingan peniaga jalanan dengan peniaga "lendir"
yang bermodalkan ratusan ribu ringit dengan pekerja yang seksi-seksi
dan begitu juga perniagaan judi yang bermain dengan wang ratusan ribu
ringgit.
Itu
belum kira lagi soal kedai mamak yang boleh letak kerusi meja atas
jalan, kedai motor Cina yang melambakkan stok motornya di halamam
kedai dan atas kawasan parker kereta serta peniaga hardware yang
meletak barang sesuka hati.
Peniaga
jalanan ini macam sampah di mata PBT dan Peniaga Lendir itu Malaikat
di mata PBT. Seterusnya
No comments :
Post a Comment